توسط مارتین هیت که در جنگ کره عکاس بود اختراع شد. ایدهٔ این نوع تخته از نوشتن پیام‌ها بر روی دیوار کناری تلفن گرفته شد. مارتین در هنگام کار با نگاتیو های فیلم متوجه شد که با ماژیک می‌شود روی فیلم نوشت و می‌توان به‌راحتی آن را با دستمال خیس پاک کرد. این روش ، آغازی برای ساخت اولین وایت‌بردهای اولیه بود. اولین مدل برای وارد کردن نمونه و پرده‌برداری توسط مارتین ساخته شد که شب قبلش نمونه در آتش سوخت و باعث شد که آقای مارتین هیت ایدهٔ خودش را به دری-مارک بفروشد ، و به این ترتیب آنان وایت‌برد را به دنیای آموزشی معرفی کردند.
در اواخر دههٔ ۱۹۵۰ و اوایل دههٔ ۱۹۶۰ میلادی اولین وایت‌بردها در بازار پخش شد ؛ ولی این موضوع حدود ۳۰ سال طول کشید تا عملاً وارد کلاس‌های درسی شود. در اوایل سال ۱۹۹۰ ، گرد و خاک پخش‌شده از گچ تخته سیاه باعث آلرژی و بیماری های ریوی می‌شد ، و همین امر باعث تسریع در ورود وایت‌برد به کلاس‌های درس شد.اولین وایت‌بردها بسیار گران بودند و از جنس ملامین و بهترین جایگزین تخته سیاه بودند، ولی این نوع تخته زود لکه‌دار شده و بعد از مدتی به‌سختی پاک می‌شوند. لعاب دادن به سطح ورق‌های مغناطیسی یک روش جدید بود که بسیار کمک کرد وایت‌برد با کیفیت بهتر و باصرفه تولید شود و قیمت آن پایین‌تر بیاید.